پیش‌بینی ابعاد خودکارآمدی بر اساس الگوی ارتباطات خانوادگی و ساختار کلاس

در پژوهش حاضر میزان پیش­بینی ابعاد خودکارآمدی (تحصیلی، اجتماعی و هیجانی) توسط جهت‌گیری‌های ارتباطات خانواده (گفت ­و ­شنود و همنوایی) و ابعاد ساختار کلاس (تکلیف، سخت­گیری در ارزشیابی، تأکید در ارزشیابی و مرجعیت) مورد بررسی قرا گرفت. شرکت­کنندگان پژوهش شامل 657 دانش­آموز پسر (331) و دختر (326) بودند که به روش خوشه ای چند مرحله ای تصادفی از مدارس متوسطه­ی شهر شیراز انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات، از مقیاس ابعاد خودکارآمدی موریس، مقیاس تجدیدنظر شده الگوی ارتباطات خانواده کوئرنر و فیتزپاتریک، زیر مقیاس‌­های ساختار کلاس الیوت و چرچ و همچنین زیر مقیاس مرجعیت از پرسشنامه­ی آیمز استفاده شد. روایی پرسش­نامه­‌ها با استفاده از روش تحلیل عامل و پایایی آنها به روش آلفای کرونباخ احراز گردید. جهت پاسخگویی به سؤالات پژوهش از روش آماری رگرسیون به شیوه­ی همزمان استفاده شد. نتایج نشان داد: جهت­گیری گفت ­و­ شنود به صورت مثبت ابعاد خودکارآمدی را پیش­بینی می­کند. بعد تکلیف پیش­بینی ­کننده­ی مثبت خودکارآمدی تحصیلی، بعد سخت­گیری در ارزشیابی پیش­بینی کننده­ی منفی خودکارآمدی تحصیلی و هیجانی و بعد مرجعیت پیش­بینی کننده­ی مثبت خودکارآمدی اجتماعی بودند. یافته در مجموع بیانگر آن بود که جهت‌گیری‌های ارتباطی خانواده نقش مهمتری در خودکارآمدی در مقایسه با ابعاد ساختارکلاس دارند.